Uchwała Rady Służby Publicznej

Jak czytamy na stronie Departamentu Służby Cywilnej w mijającym tygodniu obradowała Rada Służby Publicznej. Podczas posiedzenia podjęte zostały trzy uchwały. Nas zainteresowały dwie z nich.

Pierwsza dotyczyła projektu Trzyletniego planu limitu mianowań urzędników w służbie cywilnej na lata 2018-2020, który zakłada limit mianowań w następujących wielkościach:
2018 r. – 350 osób,
2019 r. – 420 osób,
2020 r. – 490 osób.

Druga uchwała to pozytywna opinia w sprawie proponowanego na rok 2018 wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w służbie cywilnej (dla przypomnienia: na poziomie 100%, co niestety oznacza 0 zł wzrostu). W treści tej uchwały czytamy:

„…Rada zwraca uwagę na brak konkurencyjności wynagrodzeń znacznej części korpusu, względem płac oferowanych na rynku pracy. Wynagrodzenia te w dalszym ciągu często są nieadekwatne do wykonywanych zadań. Sytuacja ta dotyczy przede wszystkim pracowników urzędów inspekcyjno – kontrolnych.
Brak kontynuacji działań w kierunku podniesienia wynagrodzeń w służbie cywilnej powoduje odpływ wykwalifikowanej kadry oraz problemy w pozyskiwaniu nowych pracowników, a proces ten może się nasilać…”

„…Rada uznaje za zasadne przeznaczenie dodatkowych środków na wynagrodzenia członków korpusu służby cywilnej w urzędach, w których przeciętne wynagrodzenie miesięczne jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, a także w urzędach wojewódzkich – przynajmniej na poziomie prognozowanego na rok 2018 wskaźnika inflacji (tj. w wysokości 2,3%)…”

Przypominamy, że Rada jedynie opiniuje, rekomenduje, nie mając w tym zakresie żadnym możliwości decyzyjnych. Nie mniej jednak warto ukłonić się przed Dobromirem DOWIATEM-URBAŃSKIM – Szefem Służby Cywilnej, członkiem Rady Służby Publicznej, który nie rzuca słów na wiatr i konsekwentnie, w zakresie w jakim jest uprawniony, upowszechnia informacje o złej kondycji finansowej korpusu służby cywilnej, w tym i pracowników Policji, których to dotyczy sformułowanie „…w których przeciętne wynagrodzenie miesięczne jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej…”.

Uchwała nr 23